Ik wil zwanger worden!

Kun je het nog herinneren? De tijd dat je met je moeder of tante mee naar het toilet mocht? Zo leerde ik al op jonge leeftijd dat wanneer ik later “groot” zou zijn, ik echt niet zoals mijn moeder die “dingen” (tampons) in mijn kont wilde, maar ik wilde net zoals mijn tante zijn, met verband in mijn onderbroek

Even later leerde ik waar baby’s vandaan kwamen en wist ik het zeker! Ik word later non!! Ik ga naar het klooster.

Gechoqueerd in de biologie van nieuw leven en geboorte

Gelukkig veranderde deze mening al snel en wist ik al op hele jonge leeftijd zeker dat ik later graag kinderen zou willen krijgen als het mij gegeven is. Voor mij is het nooit een vanzelfsprekendheid geweest, het “nemen” van kinderen.

Ons avontuur begon dan ook al 12 jaar geleden. Op 23-jarige leeftijd was ik er klaar voor. Ik had al 10 jaar een relatie en wij wilden graag samen een kindje. Ik stopte met de pil en er brak een hele nieuwe fase aan. We hadden afgesproken om gewoon de natuur haar gang te laten gaan om zo min mogelijk stress te ervaren. 

Wat een onmogelijke opgave!

Mijn zwangerschapswens was immens groot, wat zeg ik? Het was allesoverheersend. Ik ging ermee naar bed en stond ermee op. Mijn gedachten over een zwangerschap en een kindje draaiden overuren. Elke maand voelde als een nieuwe ronde, een tijd van wachten, hopen en dagdromen. Al snel struinde ik avonden het internet af en zoog ik alle informatie op als een spons over het bijhouden en volgen van je menstruatiecyclus. Ik leerde om zelfonderzoek te doen om mijn baarmoederslijmvlies te beoordelen en het herkennen van mijn cyclus.

Ik voelde mijn ovulatie al snel haarfijn aan. Van relaxed afwachten tot ik zwanger mocht worden, werd al heel snel doelbewust en doelgericht seks hebben om de kansen te vergroten. Tot grote ergernis van mijn partner gingen we van spontane seks naar verplichte seks. Wanneer ik rondom mijn ovulatie een late dienst had gedraaid en laat thuiskwam, maakte ik hem wakker want er was nog werk aan de winkel!

Ongepassioneerd en fantasieloos

Drama! Het werd er niet leuker of gezelliger op. Het werd een moetje en ik raakte uit contact met mijn lichaam. Ik was na mijn ovulatie alleen maar bezig met het zoeken naar mogelijke zwangerschapskwaaltjes. Van het voelen aan mijn borsten tot aan het controleren van mijn baarmoederslijmvlies. En alles zocht ik op internet. Gek werd ik van onzekerheid en het lange wachten. Mijn cyclus nam haar tijd, gemiddeld zo’n 35 dagen….

Ik voelde mij tekort schieten in vrouw zijn

Iedere maand die verstreek met het volgen van een menstruatie voelde als falen van mijn lichaam, een gemiste kans. Ik wilde zo graag zwanger worden, waarom lukt het maar niet? Ik voelde mij tekortschieten wanneer anderen mij vertelden dat ze meteen de eerste maand zwanger werden. Er raasde emoties door mij heen zoals onzekerheid en verdriet. Het voelde als een soort gemis, ik wil ook zwanger worden! En natuurlijk voelde ik ook liefde en blijdschap voor de ander, maar het was een innerlijke tweestrijd. Mijn zwangerschapswens versus blijdschap voor anderen. 

Door mijn openheid had ik er nooit een geheim van gemaakt dat wij graag zwanger wilden worden. Ik had destijds veel behoefte om mijn onzekerheden en frustraties met mijn omgeving en vriendinnen te bespreken. Hier was gelukkig ook alle ruimte voor, met vriendinnen deelde ik kwaaltjes en vroege zwangerschapsverschijnselen. Want wat heb ik veel gevoeld! Mentaal maar ook lichamelijk, ik had soms het idee dat mijn lichaam mij voor de gek hield. Maar wat mij in deze tijd het meeste heeft gekwetst waren de goed bedoelde doch slechte adviezen.

Top 4 slechtste adviezen

“Je bent nog zo jong”

“Je moet er gewoon niet zo mee bezig zijn”

“Weet jij wat jij moet doen? Gewoon op vakantie gaan”

“Je bent er gewoon teveel mee bezig”

Ik voelde me hierdoor niet gehoord en gezien en voelde me daardoor alleen. Ik wilde gewoon een knuffel en erkenning dat de weg naar een zwangerschap frustrerend en bloedstollend spannend kan zijn. Ik wilde niet horen wat ik wel of niet moet doen om zwanger te worden. “Ik wil zwanger worden, en wel nu…”

Mijn verlangen naar een kind groeide en groeide met de dag. We bleven stug doorgaan, gepassioneerd of niet, het kon mij niet eens meer schelen! En ineens was het zover! Na een jaar lang intensief bezig te zijn geweest met het “zwanger worden” had ik een positieve test in handen!!

IK BEN ZWANGER!

Wat was ik blij en zo onzeker! Ik wilde het iedereen laten weten dat we zwanger zijn, om de zwangerschap bestaansrecht te geven. Maar waar kwam dit sterke gevoel vandaan? Meer lezen? Lees dan snel hier verder.

Wat voor goedbedoeld advies kreeg jij? Durf je dit te delen met mij in de comments onder deze blog?

Of heb je een luisterend oor nodig zonder oordeel? Volg mij dan op instagram en stuur mij een DM.